آن شمع دل افروز من از خانهٔ من رفت

پروای گلم نیست که پروانهٔ من رفت

دارم صدف آسا کف خالی و لب خشک

تا ازکفم آن گوهر یکدانهٔ من رفت

چون باغ خزان دیده ز پیرایه فتادم

زبن شاخه پرگل که زگلخانهٔ من رفت